Kaynakça: http://devdata.worldbank.org/external/CPProfile.asp?SelectedCountry=GRC&CCODE=GRC&CNAME=Greece&PTYPE=CP

3 numaralı tabloda 2006 yılının verileri kuramsal verilere dayandırılarak hesaplanmıştır. Yunanistanın GSYİH ve GSMH’si tablodada görüldüğü gibi artış eğilimindedir. Alım gücüde o oranda artmaktadır. İşsizlik oranı daha ziyade sezonluk dalgalanmalara bağlı olduğundan düşük seviyede bir değişim göstermektedir. Enflasyon oranıda %0,4 oranında dalgalanmaktadır. GSYİH oranındaki düşük artış temposu ise alım gücünün azalmasına bağlanabilir. Yunanistan’da en ağırlıklı gelir kaynağı turizm ve gemicilik sektörüdür. Ondan sonra endüstri, inşaat sektörü ve tarım gelmektedir. Ülkenin büyüme hızı 2000’de %4.5 ve 2005’tede %3.5’tir ve %1.0’lik bir küçülme olduğu görülmektedir. Bu küçülme, Yunanistan’ın pozitif ekonomik büyüme hızına rağmen uluslararası rekabete ayak uyduramaması ve ülkedeki vergi dengesizliğine bağlanmaktadır. GSYİH içinde tarımın payı %5.2 iken endüstrinin %20 paya sahip oduğu ve hizmet sektörünün payının da %74 dolayında olduğu gözlenmektedir. Bu aslında sağlıklı ekonomi kurallarına uygun bir sektörel dağılımdır. Sağlıklı bir ekonomide sektörel dağılım, tarıma %5, endüstriye %20 ve hizmet sektörünede %75 pay dağılımı şeklinde kabul görmektedir. GSYİH içinde kamu gelirlerinin %45.6’dan %41.7’ye düşmesi de kamu iktisadi teşekküllerinin özelleştirilmesine bağlanmaktadır. Enflasyonun %3.4’ten %3.7’ye artışıda sabit ve değişken giderlerin artmasının yol açtığı pahalılığa dayandırılmaktadır. Yunanistan’daki işsizlik oranı 2004 yılında %10.0 iken 2005 yılında %9.4’e, 2006 yılında da 8.4’e düşmüştür. İşsizliğin 2007 yılında %8.1’e ve 2008 yılındada %7.9’a düşmesi beklenmektedir. Veriler Yunanistan ekonomisinin iyileşme eğiliminde olduğunu göstermektedir. Ancak yukarıdada belirtildiği üzere Yunanistan’daki dengesiz gelir dağılımı, dengesiz vergilendirme ve dış rekabete yenik düşen ekonominin etkilerinden dolayı bilançoda endişe verici bir takım dengesizlikler ortaya çıkmaktadır.

Tablo 4: Toplam işgücü içinde çalışanların oranı

Kaynakça: EUROSTAT
http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page?_pageid=1996,39140985&_dad=portal&_schema=PORTAL&screen=detailref&language=de&product=Yearlies_new_regio&root=Yearlies_new_regio/F/fb/fba14096

4 numaralı tabloda görüldüğü gibi Atina dışındaki şehirlerde yaşayan çalışan nüfusa ait oran toplam işgücü oranıyla karşılaştırıldığında yaklaşık olarak yarısına yani %50’nin biraz üzerindeki bir orana tekabül etmektedir. Türk Azınlığın yaşadığı Gümülcine’de ise kesin rakamlar mevcut olmadığından dolayı ortalama rakamlar alınmıştır. İskeçe bölgesinde ise sanayi hacminin daha geniş olmasından dolayı rakamların Gümülcine’ye oranla daha yüksek olma ihtimali güçlüdür. Batı Trakya bölgesindeki toplam işgücünün içinde çalışanların oranı, Atina ve diğer şehirlerin karşılaştırılmasından çıkan rakamlarlada belirlenebilir. Gümülcine vilayetine ait rakamlar EUROSTAT’ta olmadığından dolayı kuramsal olarak alınmıştır.

Yunanistan çapında işsizlik oranını gösteren aşağıdaki tablodanda Batı Trakya bölgesinde işsizlik oranının ne durumda olduğu açıkça anlaşılmaktadır.

Tablo 5: Yunanistan’da işsizlik oranı

Not: Parantez içinde olan sayılar kuramsal sayılardır.
Kaynakça: EUROSTAT
http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page?_pageid=1996,39140985&_dad=portal&_schema=PORTAL&screen=detailref&language=de&product=Yearlies_new_regio&root=Yearlies_new_regio/F/fb/fba14608

Tabloda Gümülcine ve İskeçe vilayetlerindeki işsizlik oranı Yanya vilayeti tabanına göre hesaplanmıştır. Gümülcine’deki işsizliğin İskeçe’ye oranla daha fazla olması Gümülcine’de tarım sektöründeki değişimlere ve tarımda bulunan gizli işsizliğe dayandırılmaktadır. Bu arada İskeçe vilayetinde sanayileşmenin daha fazla olmasıda bu rakamları etkilemektedir.

Yunanistan’da Batı Trakya bölgesinin tarıma ve diğer sektörlerin ülke genelinde GSYİH oranına katkısı yukarıdaki tabloda gösterilmektedir. Veriler milyon bazında alınmıştır. Tabloda ilk üç sütunda tarım sektörünün, 4,5, ve 6. sütunlarda sanayinin brüt üretim değerine katkısı, 7,8 ve 9. sütunlarda ise hizmet sektörünün GSYİH içindeki brüt üretim değeri belirtilmektedir. GSYİH içindeki brüt üretim değeri ilgili bölgede Yunanistan’daki genel üretim bakımından hangi sektörün gelişmekte veya gerilemekte olduğunu göstermektedir. Dedeağaç bölgesinde gerileyen tarıma karşı sanayide az ve hizmet sektöründe güçlü bir artış gözlenmektedir. İskeçe bölgesinde tarımda hafif bir artış, sanayide ve hizmet sektöründe de güçlü bir artış gözlenmektedir. Gümülcine bölgesinde ise azalan tarıma karşılık sanayide hafif ve hizmet sektöründe iyi denilebilecek bir artış görülmektedir. Drama bölgeside oran olarak Gümülcine bölgesine benzemektedir. Florina bölgesinde ise tarım ve sanayide büyük bir değişiklik gözlenmezken, hizmet sektöründe artış görülmektedir. Hizmet sektörü İskeçe ve Gümülcine bölgelerinde aynı oranda artmıştır. Hizmet sektörü hastanelerde çalışanlardan, memurlardan, serbest meslek sahiplerinden, sigortacılara kadar uzanan bir çalışan kitlesini kapsamakla beraber gözlenen gelişmelerin Batı Trakya bölgesindeki toplumun heterojen yapısına şeffaf bir şekilde yansıdığını söylemek zordur .

Batı Trakya’da Gümülcine bölgesinin tarım ekonomisinin Yunanistan ve Doğu Makedonya-Batı Trakya Bölgesinin genelinden ne kadar fazla olduğu görülmektedir. Bu oran 1990’dan 1998’e kadar %30 düşmüştür. Bu düşüş doğal olarak halkın sınırlıda olsa sanayi ve hizmet sektörüne eğilimi ile açıklanabilir. Bölgede tarımın ekonominin can damarını oluşturduğu açıkça görülmektedir. Tarıma olan bu bağımlılıktan dolayı kısa vadeli ekonomik değişimler, tarımdan hizmet sektörüne geçiş ve AB primlerinin etkin dağıtılmamasından kaynaklanabilecek bir takım teknik engeller bölge ekonomisinin ekonomik şok etkisinden uzun süre kurtulamamasına sebep olabilir.

Yunanistan’daki bölgeler arası gelir dağılımında ve alım gücünde taşra ve büyük şehirler arasında büyük farklılıklar vardır. Doğu Makedonya-Batı Trakya bölgesinde yıllık kişi başına düşen Gayri Safi Milli Hasıla 10.173 Euro ile Yunanistan genelinde en düşük orandır. Aynı bölgede 2004 yılında kişi başına endeksli alım gücü 12.193 Eurodur. Bu rakam 27 üyeli Avrupa Birliği ortalamasının yarısından biraz fazladır. Görüldüğü gibi bölge AB içinde en kalkınmamış bölgelerden birisi olma özelliğini hala muhafaza etmektedir. Bu oranlar, daha iyi bir şekilde algılanabilmesi için İrlanda Cumhuriyeti ile karşılaştırılmıştır. İrlanda Cumhuriyeti’nin GSYİH’si 2004 yılında Yunanistan’dan biraz az ve kişi başına düşen gelir 36.254 Eurodur. Aynı ülkede sınır bölgelerinde kişi başına düşen gelirde 25.720 Eurodur. Batı Trakya bölgesi ile İrlanda Cumhuriyeti sınır bölgelerinin arasında 15.547 Euro gibi bir fark vardır. Batı Trakya bölgesi ile Doğu Makedonya bölgesi arasında kişi başına düşen gelir arasında fazla bir fark yoktur. İrlanda Cumhuriyeti’nin sınır bölgelerinde kişi başına düşen gelir 21.518 Euro iken bu rakam Doğu Makedonya-Trakya bölgesinde 12.193 Eurodur. Batı Trakya’nın, Doğu Makedonya-Trakya bölgesi içindede en düşük gelirli yer olduğunu göz önünde bulundurursak, o halde Batı Trakya’da kişi başına düşen gelirin 10.000 Euronun altında olduğu kolaylıkla iddia edilebilir. İstatistiki verilerde görülen mevzu tam anlamıyla şudur: Batı Trakya, AB fonlarından gereken payı alamadığından dolayı bölgesel ayrımcılığın yol açtığı ekonomik dengesizliğe açık bir örnektir.

Η Αξιολόγηση της Οικονομίας της Θράκης

Πριν την αξιολόγηση της οικονομικής καταστάσεως της Θράκη θα ήτανε θετικό μια σύντομη ανάλυση της ελληνικής οικονομίας.

Πίνακας 3: Η Γενική Οικονομική Κατάσταση στην Ελλάδα

Πηγή: http://devdata.worldbank.org/external/CPProfile.asp?SelectedCountry=GRC&CCODE=GRC&CNAME=Greece&PTYPE=CP

Στον πίνακα τρία το έτος 2006 βασίζετε σε θεωρητικές μονάδες. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν βρίσκονται σε αύξηση. Ο δείκτης αγοραστικής δύναμης βρίσκετε εξίσου σε αύξηση. Επειδή η ανεργία είναι συνδεδεμένη με τις εποχιακές διακυμάνσεις, δείχνει μια μικρή διακύμανση. Βλέπουμε ότι ο πληθωρισμός κυμαίνετε στα %0,4. Η χαμηλή αύξηση  στο ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος μπορεί να βασίζεται στην μείωση της Αγοραστικής Δύναμης. Οι κλάδοι με το μεγαλύτερο εισοδηματικό ποσοστό για την Ελλάδα είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία. Μετά ακολουθούνε η βιομηχανία, οι κατασκευές και η γεωργία.

Ενώ η οικονομική ανάπτυξη της χώρας το 2000 ήτανε %4.5, το 2005 κατέβηκε στα %3.5, κάτι που δείχνει μια μείωση των %1.0. Αυτή η %1.0 σμίκρυνση της οικονομίας είναι αιτία της μη ανταπόκρισης της ελληνικής οικονομίας στην διεθνές οικονομική ανταγωνιστικότητα αλλά και των φορολογικών ανισοτήτων στην χώρα.  Το ποσοστό της καθαρής αγροτικής οικονομίας μέσα στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ισούται με το %5.2, ένας αριθμός που δεν περιέχει τα ποσοστά των αγροτικών παραγωγών που αποσκοπούνε στην βιομηχανική παραγωγή. Εάν είχαμε προσθέσει και τα αγροτικά προϊόντα που χρησιμοποιούνε στην βιομηχανία, τότε το ποσοστό αυτό θα ήτανε πάνω από %20. Το ποσοστό της βιομηχανίας στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν είναι %20 και των υπηρεσιών %74. Κανονικά αυτό δείχνει μια υγιής διανομή των κλάδων της οικονομίας, όπου η διανομή θα έπρεπε να ήτανε ως εξής: με την αγροτική οικονομία σε %5, την βιομηχανία σε %20 και τις υπηρεσίες σε %75. Το ποσοστό του κρατικού εισοδήματος μέσα στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν έπεσε από %45.6 σε %41.7 δείχνει την ταχύτητα των αποκρατικοποιήσεων. Το φαινόμενο του πληθωρισμού που ανέβηκε %0.3 ποσοστιαίες μονάδες από %3.4 σε %3.7 ισούται με την αύξηση των σταθερών και των κυμαινόμενων τιμών. Ενώ η ανεργία στην Ελλάδα το 2004 ήτανε %10.0 κατέβηκε το 2005 στα %9.4 και στο 2006 στα %8.4. Αυτός ο αριθμός αναμένετε να φτάσει το 2007 το %8.1 και το 2008 το %7.9.  Οι αριθμοί αυτοί δείχνουνε μια θετική πορεία της οικονομίας. Αλλά όπως και αναφέραμε παραπάνω η άνιση εισοδηματική πολιτική, η άνιση φορολογία και η μη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο προκαλούνε αστάθειες στον κρατικό προϋπολογισμό.

Πίνακας 4: Το ποσοστό των εργαζόμενων ανά πόλεις

Πηγή: EUROSTAT
http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page?_pageid=1996,39140985&_dad=portal&_schema=PORTAL&screen=detailref&language=de&product=Yearlies_new_regio&root=Yearlies_new_regio/F/fb/fba14096

Ο πίνακας 4 δείχνει ότι στις περιοχές εκτός της Αττικής, που το ποσοστό κυμαίνετε στα %60, το ποσοστό του εργαζόμενου πληθυσμού είναι λίγο παραπάνω από το %50 του πληθυσμού της περιοχής. Επειδή δεν υπάρχουνε στατιστικά δεδομένα για την Κομοτηνή στο EUROSTAT, όπου ζούνε τα μέλη της Τουρκικής Μειονότητας, έχει παρθεί ένας κατά προσέγγιση αριθμός. Στην Ξάνθη λόγο της αναπτυγμένης βιομηχανίας το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι λίγο υψηλότερο της Κομοτηνής.

Ο πίνακας 5 δείχνει ξεκάθαρα το ποσοστό της ανεργίας σε ελλαδικό και σε θρακικό επίπεδο.

Πίνακας 5: Τα ποσοστά ανεργίας στην Ελλάδα

Σημείωση: Οι αριθμοί μέσα στην παρένθεση είναι θεωρητικές.
Πηγή: EUROSTAT
http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page?_pageid=1996,39140985&_dad=portal&_schema=PORTAL&screen=detailref&language=de&product=Yearlies_new_regio&root=Yearlies_new_regio/F/fb/fba14608

Το ποσοστό της ανεργίας στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη υπολογίστηκε σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα της ανεργίας της πόλεις των Ιωαννίνων. Ο λόγος που η ανεργία στην Κομοτηνή είναι μεγαλύτερος της Ξάνθης οφείλετε στις διακυμάνσεις που γίνονται στον αγροτικό τομέα και στην κρυφή ανεργία που υπάρχει στον κλάδο αυτό. Η αναπτυγμένη βιομηχανία της Ξάνθης σε σύγκριση με την Κομοτηνή, επηρεάζει την στατιστική αυτή θετικότερα.

Η συμβολή της Θράκης στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελλάδας δείχνεται ξεκάθαρα στον παραπάνω πίνακα. Τα δεδομένα αυτά έχουνε δοθεί με βάση το εκατομμύριο. Στον πίνακα δείχνουνε οι τρις πρώτες στήλες την ακαθάριστη αξία της παραγωγής του αγροτικού τομέα μέσα στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελλάδας. Οι στήλες 4, 5, και 6. δείχνουνε την ακαθάριστη αξία της παραγωγής του βιομηχανικού, και οι στήλες 7, 8 και 9. του υπηρεσιακού κλάδου. Στον πίνακα μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ποιοι κλάδοι αναπτύσσονται σε σύγκριση με τους κλάδους που υποχωρούνε. Στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης παρατηρείτε μια υποχώρηση της γεωργίας αντίθετα με την βιομηχανία που αναπτύσσεται. Στην Ξάνθη παρατηρείτε μια μικρή αύξηση στην γεωργία και μεγάλη ανάπτυξη στον βιομηχανία και υπηρεσίες. Στην περιοχή της Ροδόπης  αν και παρατηρείτε μια υποχώρηση στην γεωργία, παρατηρείτε μια μικρή αύξηση στην βιομηχανία και στις υπηρεσίες. Η περιοχή της Δράμα στα ποσοστά μοιάζει πάρα πολλή με την περιοχή της Ροδόπης. Ενώ στην περιοχή της Φλώρινας δεν παρατηρείτε καμιά μεγάλη εξέλιξη στον αγροτικό και βιομηχανικό τομέα, παρατηρείτε όμως μια θετική εξέλιξη στις υπηρεσίες. Παρατηρούμε ότι ο τομέας των υπηρεσιών αυξήθηκε στην περιοχή της Ροδόπης και της Ξάνθης σχεδόν παράλληλα. Ο τομέας των υπηρεσιών αποτελείτε από διάφορες υπηρεσίες όπως τα ινστιτούτα υγείας, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, τα ασφαλιστικά ινστιτούτα, κάτι που δεν ανταποκρίνεται δυστυχώς στην εθνικά ετερογενή οικονομική και κοινωνική δομή της Θράκης.

η γεωργία παίζει πάρα πολλή σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή της Θράκης. Αυτό το ποσοστό έχει πέσει την περίοδο 1990-1998 κατά %30. Η πτώση αυτή μπορεί να αιτιολογηθεί με την θέληση του πληθυσμού να στραφεί στην βιομηχανία και στις υπηρεσίες. Αλλά παρόλο αυτά η γεωργία είναι η ζωτική οικονομική πηγή της περιοχής. Αυτή η εξάρτηση του πληθυσμού από την γεωργία, οι μικροπρόθεσμες οικονομικές αλλαγές, η μεταπήδηση από την γεωργία στις υπηρεσίες, και η ανισότητα στην διανομή των ευρωπαϊκών οικονομικών πακέτων δεν καθιστούνε εφικτή την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας. Αυτό καθιστά μια ευάλωτη οικονομία εξαιτίας των εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων οικονομικών σοκ. Η οικονομία της Θράκης ήτανε και θα είναι πάντα υπό την επήρεια των εξωτερικών οικονομικών και πολιτικών παραγόντων.

Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα υπάρχουνε μεγάλες διαφορές μεταξύ των επαρχιών και των πόλεων στην Ελλάδα ως προς την διανομή του εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης. Το ανά κεφαλή ετήσιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη είναι 10.173 Εύρο. Το ποσοστό αυτό είναι το χαμηλότερο στην ελληνική γεωγραφία. Στην ίδια περιοχή το 2004 η ετήσια αγοραστική δύναμη ήτανε ίσων με 12.193 Εύρο. Ο αριθμός αυτός είναι λίγο περισσότερο από το ευρωπαϊκό μέσο όρο των Ε.Ε.-27. Παρατηρείτε ότι η περιοχή της Θράκης είναι από τις πιο υποβαθμισμένες της Ε.Ε. Για να φτάσουμε σε ακριβές πόρισμα έχουνε χρησιμοποιηθεί και τα συγκριτικά νούμερα των περιοχών της Ιρλανδίας που το 2004 το ΑΕΠ της ήτανε λιγότερο της Ελλάδας αλλά με μέσο όρο εισόδημα ανά κεφαλή 36.254 Εύρο. Στην Ιρλανδία στις συνοριακές περιοχές ο μέσος όρος του ανά κεφαλήν εισοδήματος είναι 25.720 Εύρο. Μεταξύ της Θράκης και των συνοριακών περιοχών της Ιρλανδίας υπάρχει μια διαφορά των 15.547 Εύρο προς όφελος της Ιρλανδίας. Μεταξύ της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας δεν υπάρχει διαφορά στον μέσο όρο του ανά κεφαλή εισοδήματος. Ενώ το ανά κεφαλή εισόδημα που πέφτει στις συνοριακές περιοχές της Ιρλανδίας είναι 21.518 Εύρο και στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη 12.193 Εύρο. Εάν υποθέσουμε ότι η Θράκη είναι η πιο υπανάπτυκτη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τότε μπορούμε να υποθέσουμε άνετα ότι ο μέσος όρος του ανά κεφαλή εισοδήματος της Θράκης δεν ξεπερνάει τα 10.000 Εύρο. Σαν τελικό πόρισμα μέσου των στατιστικών δεδομένων μπορεί να υποτεθεί: “Η Θράκη και η Μειονότητα αποτελούνε το παράδειγμα των οικονομικών διακρίσεων πολιτικής σκοπιμότητας, επειδή δεν γευτήκανε τα ευρωπαϊκά κονδύλια που ήτανε καθορισμένα μόνο για αυτήν.“