Nomofobi;

Çağımızda çocuk, ergen, genç ve orta kuşaktan pek çok kimsenin cep telefonuna bağlı gizli-açık bir tür ruhsal hastalığıdır.

Ne yazık ki çoğu kimse bu durumunun farkında bile olamıyor.

Ta ki, bu ruhsal huzursuzluğu açığa çıkaran bir olayı yaşadığı ana kadar.

Nomofobi’nin açılımı: “No-mobile-fobi” dir.

Anlamı: “Cep telefonsuz kalma fobisi” dir.

Sizde bu hastalık var mı, yok mu; kolayca kendinizi test edebilirsiniz.

Örneğin:

– Sabahleyin evden işe giderken yolun yarısında, telefonunuzu evde unuttuğunuzu fark ettiniz.

– Gündüz, işinizin yoğun koşturmacası arasında, birden telefonunuzu kaybettiğinizi anladınız.

– Ya da, telefonunuzdaki telefon numaraları dahil, bütün bilgilerin silindiğini gördünüz.

– Yahut, bir köprüden yaya olarak geçerken, derin ve azgın sulara telefonunuzu düşürdünüz…

Buna benzer durumlar karşısında ne hissedersiniz?

Kaç saat sonra kendinize gelirsiniz?

Bu durumda;

– “Amaaan boş ver. Gitsin varsın.

– Hiç de o kadar önemli değil.

– Belki de iyi oldu.

– Zaten yoruyordu beni.

– Bir de böyle bir hayatı bir süre deneyelim bakalım….” diyebilir misiniz?

Yoksa;

– “Eyvah mahvoldum.

– Ne yapacağım ben şimdi…

– Telefonsuz ne yaparım ben…

– Bütün imkanlarım gitti.

– Elim kolum bağlandı.

– İşte şimdi yandım…” mı dersiniz?

Eğer;

Bu son örneklere benzer yakınırsanız,

Eliniz ayağınız birbirine dolaşırsa,

Diliniz damağınız kurursa, betiniz benziniz solarsa,

Sık sık, yüzünüzü yıkar gibi ovuşturursanız,

Kısa bir süre için de olsa kriz geçirirseniz,

Kendinizi uzay boşluğundaki gibi hissederseniz,

Ah vah edip üzüntünüzü yoğun bir şekilde çevrenize yansıtırsanız,

Telefonunuzu uzun süre aklınızdan çıkaramıyorsanız; geçmiş olsun, nomofobi olmuş olabilirsiniz.

Konu ile ilgili günümüzde yapılan bir çok araştırma;

Telefonlarının başına benzer işler gelen çok sayıda insanın tıpkı madde bağımlılarının madde bulamama ile karşı karşıya kaldıklarında gösterdikleri fiziksel, ruhsal tepkilere benzer tepkiler gösterdikleri görülmüştür.

Özellikle de “ergenlerin” telefonlarına el konulduğunda, ciddi anlamda nomofobik tepkiler verdiklerine çokça tanık olunmuştur.

Nomofobi hali içindeki kimse;

Ciddi olarak strese girebiliyor.

Basbayağı tepkiselleşebiliyor.

Bir tür ruhsal çöküntü yaşayabiliyor.

Kendinde çok büyük bir eksiklik hissedebiliyor.

Odaklanma ve dikkat dağınıklığı sorunu yaşayabiliyor.

Asosyalliği hemen su yüzüne çıkabiliyor…vs.

Çözüm olarak diyebiliriz ki en az haftada 1 gün;

– Telefonunuzu “kasten” evde bırakarak işe gidebilirsiniz.

– İşyerinizde öğle yemeğine ya da camiye veya bir görüşmeye giderken, “bilerek” telefonunuzu yanınıza almayın.

– Akşam oturmalarına yada misafirliklere giderken, telefonunuzu “özellikle” evde bırakabilirsiniz.

– Ailece günübirlik tatile, gezmeye, parka giderken, tümünüz telefonlarınızı “evde bırakma uygulaması” yapmalısınız.

– Gün içinde şarjı bittiğinde hemen şarja takmayın.

Şarj etmemek için saat tutarak 1, veya 2 saat gibi şartlanarak katlanmalısınız…vs.

Anne baba, çocukların yanında buna benzer uygulamalar yaparlarsa, bazen onları da işin içine katarlarsa, ve bunu haftada 1, bazılarını 2-3 günde 1 kez rutin halinde uygularlarsa, hem kendilerinin, hem de çocuklarının “nomofobik” olmalarını önlemede önemli yol kat etmiş olurlar.