Bilindiği gibi Yunanistan’a ait Batı Trakya Avrupa Birliği’nin en az gelişmiş bölgelerinden biri olma ünvanını hala korumaktadır. Eski hatalarını düzeltme eğiliminde olan Yunan Hükümeti, kendi ekonomik coğrafyasında da en fakir bölge ünvanını taşıyan Batı Trakya’da kişisel gelir ayrıcalıklarını düşürmek ve yapısal ve konjonktürel işsizliği azaltabilmek amacıyla uyguladığı ve uygulayacağı politikaları hala sağlam bir temele oturtamamıştır.

Batı Trakya Türk Azınlığı’nın çoğunlukta yaşadığı Gümülcine (Komotini), İskeçe (Xanthi) ve azınlık konumunda olduğu Dedeağaç’ta (Alexandroupoli) valilik ve belediyelerin gerçekleştirdikleri çalışmalar sadece Pontuslu ve Eski Sovyetler Birliği’nden göç etmiş kişileri kapsamaktadır ve Avrupa Birliği (AB) üyesi bir ülke olan Yunanistan’da ayrımcı uygulamaların hala sürdüğü gözlenmektedir. Çok yaşlı bir nüfus yapısına sahip olan Yunanistan, eski SSCB’den Yunan Devleti’nin çağrısı ile ülkeye göç eden ve daha sonra vatandaşlığa alınan „Rum asıllı“ Pontuslu göçmenlere, yaşam bölgelerine ve çalıştıkları yerlere uyum amaçlı her türlü kolaylığı sunmasının yanında, yıllarca Türk Azınlık mensuplarının hayal bile edemediği miktarlarda kredi olanakları sağlamaktadır.

2007 yılında Pontusluların sayısı 300.000’e ulaşmıştır. Türk Azınlığın yaşadığı Batı Trakya bölgesine yerleştirilen Pontuslu aileler, ülke şartlarına uyum sağlama adı altında milyonlarca Euro ödeneğe layık görülmüşlerdir. Pontusluların en temel sorunu olan konut meselesini çözümlemek amacıyla konut kredisi sağlanarak, binlerce Pontusluya kredi imkanı yaratılmıştır. Gümülcine (Komotini) Belediyesi tarafından Pontuslu işsizlere yönelik başlatılan istihdam çalışmalarıda aynen bu yönde bir girişim olarak tarihe geçmiştir. Buna karşılık Batı Trakya’da %80 ni geçen bir oranla tütüncülükle uğraşan Türk çiftçisi, AB’nin uyguladığı kotalar ve koçan (lisans) politikalarıyla sınırlı miktarda üretime zorlanmaktadır. Bunun yanında, uzun bir dönem uygulamada kalan Yunan Vatandaşlık Yasası’nın 19. maddesi nedeniyle kendi iradeleri dışında vatandaşlıktan çıkarılan Türk Azınlık mensuplarının haklarının iadesi gündemden uzak tutulduğu gibi, Yunanlı yetkililer, bu kişilerin Yunan vatandaşlığına yeniden başvurmalarını çözüm yolu olarak göstermekte ve vatandaşlık hakları ellerinden zorla alınan Türk Azınlık mensuplarının vatandaşlık işlemlerinin yeniden başlatılabilmesi için 1500 Avro talep etmektedirler. Yunanistan vatandaşlığı başvurusunda bulunan Pontuslulardan ise herhangi bir para talep edilmemektedir. Bunun yanında 19. madde dolayısıyla vatandaşlıklarını kaybeden Batı Trakyalı Türklerin, yıllarca ödemiş oldukları sosyal sigorta primleride otomatik olarak silinmektedir. Ayrıca Batı Trakya’da yaşayan iki etnik unsurdan birincisi (Yunanlılar ) ekonominin %75’ini diğeri de (Türkler) %25’ini elinde bulundurmaktadır. Bu dengesiz ekonominin sonucu da Batı Trakya’nın bügünkü geri kalmış durumudur.

Yunanistan’ın kendi vatandaşları arasında ayrımcılığa sebep olan bu tutumunu ve uyguladığı ırkçılığı Avrupa Birliği’nin demokratikleşme sürecinde kökleşmiş bir ülke açısından ifade etmek oldukça zordur. Yunan toplumunda ırkçılık eğilimlerinin ağır basması ve bölgeye özel statüde bölgesel ekonomik politika uygulanması, bölgedeki ekonomik dinamiklerin dengesiz gelişmesine neden olmaktadır.

Kısaca değinilen bu sebeplerden dolayı Batı Trakya ekonomisini irdelerken güncel gelişmelerin yarattığı konjonktürel değişimlerin neticesinde bölge ekonomisinde ortaya çıkan dengesizlikleri analiz etmeye çalışmak daha rasyonel bir yoldur. Batı Trakya ekonomisinin genel durumunu anlayabilmek için konjonktürel değişimlerin ortaya çıkışını değerlendirmek ve bu değişimlerin bölgedeki Türk Azınlığa olumlu yada olumsuz yansımalarını bu şekilde analiz etmeye çalışmakta fayda vardır. 21. yüzyılın başında Avrasya coğrafyasından yansıyan enerji ve enerjinin taşınması sorunsalı kaçınılmaz bir şekilde Avrupa’yıda sarmalamakta ve Türkiye’nin ardından enerji nakli konusunda en önemli ülkelerden biri olma çabasındaki Yunanistan’ıda içine almaktadır. Yunanistan’ın kuzeydoğusundaki Batı Trakya bölgeside bu açıdan yerel anlamda büyük bir öneme haiz olmuştur. Bölge nüfusunu yakından ve derinden etkileyecek bu konjonktürel değişim belkide ileriki onyıllar boyunca Batı Trakya’nın ekonomik kaderini etkileyebilecek sonuçlar doğurma potansiyeline sahiptir. Bu sebeple ilk olarak Burgaz (Bourgas) – Dedeağaç (Alexandroupoli) Petrol Boru Hattı Projesi’ni inceleyerek güncel bir gelişme üzerinden Batı Trakya ekonomisinin etkilenişini ortaya çıkarmaya çalışmak gerekir.

Το γεγονός ότι η Θράκη είναι μια από τις πιο υποανάπτυκτες περιοχές της Ευρώπης, δεν είναι γνωστό μόνο στους οικονομικούς κύκλους και στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, αλλά και στα κράτη της ΕΕ. Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθώντας να βελτιώσει τα λάθη του παρελθόντος, χρησιμοποιεί τα διάφορα οικονομικά μέσα, αποσκοπώντας στην μείωση της θεμελιώδης και της κυμαινόμενης ανεργίας που μαστίζει την περιοχή. Αλλά αυτές οι οικονομικές πολιτικές που θα εκτονώσουνε την περιοχή, δεν έχουνε τεθεί ακόμα δυστυχώς σε γερά θεμέλια.
Οι δημαρχίες των πόλεων της Θράκης όπως της Κομοτηνής και της Ξάνθης όπου ζει η Τουρκική Μειονότητα σε πλειονότητα, αλλά και της Αλεξανδρούπολης, πραγματοποιούνε εργασίες που στοχεύουνε μονάχα στην οικονομική ανάπτυξη των Παλιννοστούντων που έχουνε μετέβη στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Θράκη με σκοπό την πληθυσμιακή ζυγοστάθμιση. Η μονόπλευρη και η διαχωριστική πολιτική της Ελλάδας και μέλος της ΕΕ πέφτει δυστυχώς σε αντίθεση με τις ιδεολογίες της Ε.Ε. Η Ελλάδα που έχει υψηλό μέσο όρο ηλικίας, έφερε από την πρώην Σοβιετική Ένωση τους „Ελληνικής καταγωγής“ Παλιννοστούντες μετανάστες, και τους παραχώρησε όλες τις ευκολίες ως προς την διευκόλυνση της προσαρμογής τους στην ελληνική κοινωνία. Τέτοια κονδύλια και δάνεια που απολαύσανε οι άνθρωποι αυτοί ήτανε αδιανόητο για τους Τούρκους της περιοχής.

Σήμερα ο αριθμός των Παλιννοστούντων ισοδυναμεί με 300.000 άτομα.  Οι άνθρωποι αυτοί ζούνε στις περιοχές που ζει και η Τουρκική Μειονότητα αποσπάσανε για τον ιερό σκοπό της „προσαρμογής τους στις συνθήκες της χώρας“ εκατομμύρια Εύρο. Για την στεγαστική λύση τους παραχωρηθήκανε χιλιάδες εύρο. Οι προσπάθειες του δήμου Κομοτηνής για την λύση της ανεργίας μεταξύ των Παλιννοστούντων είναι αρκετά μεγάλες. Όλες αυτές οι οικονομικές πολιτικές σε αντίθεση του %80 των αγροτών της μειονότητας  της Θράκης που κερδίζει το ψωμί του μέσου καπνοκαλλιέργειας, πιέζεται από την ΕΕ στην μείωση της παραγωγής, κάτι που θα επιδρά πάρα πολλή αρνητικά στην οικονομία, αλλά και στο χρονικό περιθώριο μεταλλάξεως της οικονομίας από την γεωργία στις υπηρεσίες.

Παράλληλα όμως τα θύματα του άρθρου 19 που χάσανε την ελληνική τους υπηκοότητα λόγο του άρθρου 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, θέτει υποχρεωτική το ποσό των 1.500 Εύρο για την αίτηση της επιστροφής της χαμένης τους ελληνικής ιθαγένειας. Για τις διαδικασίες αυτές οι Παλιννοστούντες δεν είναι υποχρεωτικοί να καταβάλλουνε το σχετικό ποσό αυτό κατά την αίτηση τους για την ελληνική ιθαγένεια. Το πρόβλημα αυτό δεν περιορίζεται μονάχα στο χρηματικό ποσό των 1.500 Εύρο, αλλά και στο θέμα τον πληρωμένων συνδρομών των κρατικών ταμιευτηρίων και ασφαλιστικών πληρωμών των θυμάτων του άρθρου του σχετικού κώδικα. Εξάλλου στην Θράκη, από τα δύο εθνικά στοιχεία που ζούνε, οι Έλληνες κατέχουνε το 75% και οι Τούρκοι το 25% της τοπικής οικονομίας. Το αποτέλεσμα αυτής της ασταθής οικονομικής διανομής είναι και η σημερινή κατάσταση της Θράκης.

Η συμπεριφορά αυτή της Ελλάδος με βαθιές δημοκρατικές ρίζες είναι κάτι αδιανόητο για τους δημοκρατικούς θεσμούς της ΕΕ που κανονικά δίνει βάση στα ανθρώπινα και στα μειονοτικά δικαιώματα. Η αύξηση των ρατσιστικών τάσεων στην Ελλάδα και η εξάσκηση στην περιοχή μιας ειδικής οικονομικής πολιτικής, έχουνε συνεισφέρει δυστυχώς μέχρι σήμερα μόνο μειονεκτικά στην οικονομία της περιοχής.

Για τους παραπάνω λόγους για να μπορούμε να καταλάβουμε την οικονομική κατάσταση της Θράκης, θα ήταν πολυτιμότερο από ορθολογική άποψη, να χρησιμοποιούμε σαν σημείο ανάλυσης τις οικονομικές διακυμάνσεις μικρών χρονικών διαστημάτων της περιοχής και τις αρνητικές ή τις θετικές τους επιπτώσεις πάνω στην Μειονότητα.

Στις αρχές του 21. αιώνα, σε μια εποχή που το ενεργειακό πρόβλημα ενδιαφέρει ζωτικά την γεωγραφία της Ευρώπης αλλά και της Ασίας, η Ελλάδας προσπαθώντας να πάρει μέρος μέσα στο κρίκο μεταφοράς ενέργειας στην ΕΕ φαίνετε να είναι ο βασικός στόχος όχι μόνο της χώρας μας αλλά και της ΕΕ. Η Θράκη που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χώρας έχει αποκτήσει μεγάλη στρατηγική σημασία από άποψη ενεργειακής μεταφοράς. Είναι σίγουρο ότι αυτό το οικονομικό πλαίσιο θα γίνει πολλές φορές σημείο αναφοράς και επίδρασης στο οικονομικό μέλλον της περιοχής όπου σίγουρα θα δράσει και σαν σημείο εκκίνησης για άλλους πολλούς κλάδους της οικονομίας. Εξετάζοντας την μελέτη του αγωγού πετρελαίου Μπούργας- Αλεξανδρούπολης πρέπει να την αναλύσουμε μέσα από τα δεδομένα της ημερήσιας διακύμανσης της οικονομίας της περιοχής.