Evet; başlık belki biraz, ağır!..

Zaten ben de, sırf bu nedenle, uzun zamandan beri aklımda olan bu konuyu yazmayı, hep erteliyordum… Ancak, İskeçe’nin balkan kolunda yaşayan bir soydaşımızın, geçtiğimiz günlerde anlattıklarından sonra, yaşanan gerçeği aktarmak için, bu başlığın bile hafif kalacağının farkına vararak, yazmaya karar verdim…

Konu, şu bizim memleket…

Bakmakla yetinmeyip, aynı zamanda gördüklerini düşünüp – sorgulayan insanlar için, gerçekten de bir çok garipliğin olduğu, Batı Trakya!..

Hayır, hayır; coğrâfî olarak değil tabii ki…

Her ne kadar, kıymeti bilinmese ve gerek alt, gerekse üst yapı olarak, Yunanistan’ın en geri kalmış bölgelerinden biri olsa da, havası, suyu, dağı, ormanıyla, bana göre, dünyanın en güzel yerlerinden biridir, Batı Trakya…

Benim gariplikten kastım, yaşananlarla ilgili… Çünkü insan burada, her gün yeni bir şey duyup – öğreniyor ve bu öğrendiklerinin neticesinde de, önceki bildiklerini – inandıklarını, unutması gerekiyor… Belki mantığınıza da, kulağınıza da çok ters geliyor olabilir amma, öyle… Yapacak bir şey, yok!

Özde değişen hiçbir şey olmamasına rağmen, bizim memlekette dün kara olan bugün ak, ak olan ise, kara olabiliyor… Şöyle bir çevrenize, yaşananlara bakın, bunu gayet rahat bir şekilde, göreceksiniz… Dün Azınlığın geleceği için tehlike olarak görülenlere, bugün kurtarıcı olarak bel bağlanıyor! Dünkü tarihlerde, “hâin – işbirlikçi” olarak görülenler, gösterilenler, bugün “kahraman” olarak alkış alıyor… Hâki ağabeyin deyimiyle, dünkü tarihlerde açık açık İdâre-i Yunâniyye’nin tarafında olanlar, bugün Azınlığın safında yer tutuyorlar… Hem de, en önlerde…

Zaten İskeçe Balkan kolunda yaşayan soydaşımızın bana anlattıkları da, bu söylediklerimizi, çok güzel özetliyor… Kendisinin isim vererek anlattıklarını, ben de aynen aktarıyorum; tabii verdiği isimleri, yazmadan:

“Sizin kuşağın, ‘Azınlıkçı’ veya ‘milli önder – lider’, işte adına ne dersen de, olarak tanıdığı isimlerden biri, bizim zamanımızda, yönetimin en HAS adamlarındandı. Bu kişi, her nasılsa, benim İskeçe Türk Birliği’ne, arkadaşımın da Batı Trakya Türk Öğretmenler Birliği’ne üye olduğunu, öğrenmiş. Hemen bizi bir kenara çekerek: ‘Sizde hiç akıl yok mu? Ne diye üye oldunuz o derneklere. Hele sen… Bizim dernek şu kadar para veriyor üyelerine. O dernek (Öğretmenler Birliği’ni kastederek) sana bu kadar para verebilecek mi? Hemen git yarın silin o dernekten ve gel bizim derneğe üye ol…’ diyordu. Çükü o yıllarda, yönetimin emriyle kurulmuş bir dernek vardı ve bu şahıs da yıllarca, Azınlık içinde bunun propagandasını yaparak, derneğe üye sağladı. Tabii yıllar içinde, bu şahıs da, bahsi geçen dernek de, ‘milli’ oldu… Yani anlayacağın, ‘hain’ olarak bilinenler, daha sonra birden ‘kahraman’ oluverdi…”.

İşte soydaşımızın anlattıkları böyle… Şimdi, bu şahıs ve o dernek, sonradan nasıl “milli” oldu, bilmiyoruz. Ama olan biteni, dünya kupası nedeniyle şu an çok gündemde olan futbol diliyle anlatmak istesek, herhalde şöyle derdik: “Dünkü tarihlerde rakip takımın formasını giyen oyuncuların çoğu, daha sonra Azınlığın ‘Milli Takımı’na transfer oldular. Ancak bu transferlerin, Azınlığa maliyeti konusunda, elimizde kesin bir bilgi, yok…”.

Onun için, siz, siz olun sevgili soydaşlar, kendinizi garantiye alın! Özellikle de sözüm, maddiyatı her şeyin üstünde gören gençlere! Eğer tek amacınız, geleceğin “yükselen değeri”(!) olmak ise, o zaman bugün ne kara olanın karalığına, ne de ak olanın aklığına, yüzde yüz kendinizi şartlandırmayın!..

“Niye?” derseniz; memlekette var olan bu mantığa göre, bugün kara olanın yarın ak, ak olanınsa kara olma ihtimali, çok yüksek de, ondan…

Dolayısıyla, sonra benim gibi, sizler de büyük zorluk çekersiniz!.. Çünkü ilkeli ve değerlerine bağlı olan bir insanın, bugün inandığı şeyleri, yarın bir anda unutması, mümkün olmuyor.

Sonuç olarak da, çile bülbülüm çile!..

Not: Tabii soydaşımızın anlattığı bu “milli” olma durumu, sadece İskeçe için değil; Gümülcine ve Dedeağaç için de geçerli… Buralardaki, dünün nice “işbirlikçileri” de, bugünün anlı şanlı “kahramanları” olarak, aramızda dolaşıyorlar…