Sosyo-Ekonomik Durum

Batı Trakya, hem Yunanistan’ın hem de AB’nin en fakir ve en geri kalmış bölgesidir. Bölgede yaşayan Müslüman Türk azınlık geçimini tarım ve hayvancılıkla sağladığından, toprağa bağlı bir toplumdur. Batı Trakya’daki Müslüman Türk azınlığın neredeyse %80’i tarımla uğraşmaktadır. Dolayısıyla halkın tek geçim kaynağı elindeki kısıtlı topraklardır.

Tarımın başlıca geçim kaynağı olduğu Batı Trakya’da, tütün üretimi çok önemli bir yere sahiptir. Köylerde yaşayan nüfusun tamamına yakını, geçimini tütün üretiminden sağlamaktadır. Dolayısıyla tütün, Batı Trakya Türk azınlığının adeta yaşam biçimi olmuştur. Batı Trakya’da yaklaşık on bin aile geçimini tütün üretimi ile sağlamaktadır. Bunun yanında belli mevsimlik işlerde çalışanlarla, İskeçe’deki tütün fabrikalarında çalışanlar da dahil edilirse, Batı Trakya’da tütün üretiminden geçimini sağlamayan aile neredeyse yoktur.

Ancak, yeni dönemde AB’nin tütüne verilen primleri kademeli olarak keseceği haberi, tek geçim kaynağı tütün olan çiftçileri endişelendirmektedir. 2005 yılında tütün fiyatlarının beklenenin çok altında olması bu endişeleri haklı çıkaracak mahiyettedir. Çiftçiler, on yıl önceki gelirleriyle şimdiki gelirleri arasında hiçbir fark olmadığını, hatta gelirlerinin azaldığını, giderlerinin de eskiye nazaran oldukça arttığını dile getirmektedirler.

Batı Trakya tarımında tütün üretiminin yanı sıra sebzecilik, pamukçuluk ve pancar ekimi de önemli bir yer tutmaktadır. Batı Trakya’da çiftçilerin ekeceği ürünler ya devlet tarafından belirlenir ya da çiftçi ne ektiğini ve ne kadar ektiğini devlete bildirmek zorundadır. Tohum, devlet tarafından para ile dağıtılmaktadır. Bir ailenin ortalama 30–40 dönüm arazisi bulunmaktadır.